Ik heb veel met mezelf gestreden voordat ik leerde me volledig op één ding te concentreren en mijn nervositeit opzij te zetten, zoals tijdens het racen. Meedoen aan een wedstrijd, ongeacht de sport of levenssituatie, is nooit alleen een kwestie van fysieke kracht, maar ook van mentale kracht. – Nina Fahrner.
Ik ben opgegroeid in het hart van de prachtige bergen van Oostenrijk, in Zell am See. Van jongs af aan werd ik aangetrokken door de bergen, maar toen mijn kleine broertje me voor mijn 20e verjaardag een voucher gaf voor een 'downhill day', was het alsof ik had gevonden wat ik altijd zocht. De adrenalinekick was ongelooflijk en het was vanaf het eerste moment duidelijk dat deze sport me nooit meer los zou laten. Kort daarna begon ik natuurkunde te studeren in Graz, maar na twee jaar hield ik het niet meer uit in deze stad zonder bergen en verhuisde mijn studie naar Innsbruck, waar ik elke vrije minuut in de bergen doorbracht.
Lang heb ik nagedacht over welk verhaal ik zou willen vertellen om jullie een inkijkje te geven in mijn sport. Maar de waarheid is dat het vertellen van een enkele ervaring gewoon niet genoeg is om te begrijpen hoe je je volledig kunt overgeven aan deze passie. Het zijn eerder de vele kleine gebeurtenissen die downhill voor mij zo speciaal maken.
"Geluk is het enige dat verdubbelt wanneer het gedeeld wordt." - Albert Schweitzer
Deze sport heeft vanaf het allereerste begin een zeer belangrijke en grote rol in mijn leven gespeeld. Eigenlijk is het geen teamsport en toch heb ik nog nooit zo'n samenhang ervaren. Je brengt de dagen samen door op de berg, lacht samen, helpt elkaar door moeilijke blessurepauzes en geniet van de unieke sfeer bij wedstrijden in de groep. Je wordt eigenlijk een gezin met wie je een fascinatie deelt die elders aan dovemansoren gericht is. Iemand die de fascinatie voor deze sport niet kan begrijpen, heeft evenveel begrip voor onze constante zoektocht naar het 'heilige pad' als wij mensen hebben voor buitenaardse wezens. Dat is absoluut een keerzijde van al je vrije tijd besteden aan iets dat het niet-fietsende deel van je vriendenkring niet begrijpt. Want als spetters drinken en baden bij het lido worden ingewisseld voor bergen en paden en blauwe plekken en spalken voor accessoires, dan lijdt de ene of de andere vriendschap er veel onder.
Als ik denk aan de afgelopen jaren op de fiets, heeft de sport me duizend keer meer gegeven dan het heeft gekost. Sinds ik ben gaan fietsen heb ik persoonlijk veel ontwikkeld.
Ik heb veel met mezelf gestreden voordat ik leerde me volledig op één ding te concentreren en mijn nervositeit opzij te zetten, zoals tijdens het racen. Meedoen aan een wedstrijd, ongeacht de sport of levenssituatie, is nooit alleen een kwestie van fysieke kracht, maar ook van mentale kracht. Alleen als je sterk genoeg in je hoofd zit, kan je lichaam optimaal presteren.
Deze mentale kracht nam ik ook mee voor levenssituaties buiten de sport. Ik heb geleerd dat je voor je rechten moet opkomen als je oneerlijk wordt behandeld, maar ook je eigen schuld moet kunnen erkennen.
Er is mij ooit gevraagd of ik geloofde in de 'kracht van het denken'. Het antwoord hierop vind ik ook in de sport, omdat ik daardoor besefte dat ik moet vechten voor dingen die iets voor mij betekenen. Naar mijn mening is positief denken zeker een goed hulpmiddel, maar je moet opstaan en je taaiheid tonen om de grenzen van wat mogelijk is te verleggen.
"Alle kracht wordt alleen gekend door obstakels die het kan overwinnen." - Immanuel Kant
Mijn broer noemt me soms liefkozend een ijskegel omdat ik het vaak moeilijk vind om me volledig in te zetten voor wat ik absoluut als een van mijn grootste zwakheden beschouw. Als ik echter iemand in mijn hart heb gesloten, is hun geluk hoger dan het mijne en maak ik me vaak teveel zorgen. Ook hier helpt mijn sport mij om mijn gedachten te verzetten en te reageren in lastige situaties. Op de fiets pompt de adrenaline door mijn hele lichaam, ik vergeet alles om me heen en geniet van de vrijheid. Ik denk dat iedereen zo'n uitlaatklep zou moeten hebben - ook al is het maar een L'AMOTION-ring draaien terwijl je in gedachten verzonken bent.
Ik heb de afgelopen jaren geleerd dat ontevredenheid over jezelf de beste soort is. Er is tenminste een oplossing - sta op, maak een plan en vecht voor je eigen geluk! Daarom is mijn boodschap, die mij mijn hele leven vergezelt: je moet omhoog kijken om de sterren te kunnen zien.